Κάτι δεν πάει καλά με τον...ήλιο!

Μυστήριο αποτελεί για τους επιστήμονες η παντελής απουσία ηλιακών κηλίδων από την επιφάνεια του Ήλιου και το φαινόμενο αυτό πυροδοτεί διάφορες επιστημονικές ανησυχίες για το τι μπορεί να σημαίνει και ποιες επιπτώσεις (αρνητικές ή θετικές) μπορεί να έχει μελλοντικά, ιδίως σε σχέση με την κλιματική αλλαγή.

Η εμφάνιση και εξαφάνιση των κηλίδων ακολουθεί ένα πρότυπο ορισμένων ετών διαχρονικά, όμως αυτή τη φορά η απουσία των κηλίδων έχει ξεφύγει από αυτό το πρότυπο και έχει διαρκέσει περισσότερο από άλλες φορές. Μάλιστα ο Ήλιος δεν δείχνει σημάδια ότι σύντομα οι κηλίδες του θα επανεμφανιστούν. Κανένας εν ζωή επιστήμονας δεν έχει δει ποτέ τον Ηλιο να συμπεριφέρεται έτσι.

Οι περισσότεροι επιστήμονες εκτιμούσαν ότι μέχρι σήμερα οι κηλίδες θα είχαν ξανακάνει την περιοδική τους εμφάνιση, αλλά έχουν διαψευστεί; Η ηλιακή δραστηριότητα βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο που έχει ποτέ παρατηρηθεί εδώ και ένα αιώνα.

Σε ανάλογα χαμηλό επίπεδο βρίσκεται ένα άλλο φαινόμενο, οι ηλιακοί άνεμοι, οι οποίοι αποτελούνται από τα ρεύματα φορτισμένων σωματιδίων που ο ήλιος στέλνει στο διάστημα και προς τη Γη. Μέσα σε όλα αυτά, έχει επίσης παρατηρηθεί ότι ο μαγνητικός άξονας του ήλιου έχει αποκτήσει ασυνήθιστη κλίση.

Ορισμένοι επιστήμονες άρχισαν πλέον να προωθούν την θεωρία ότι ο ήλιος έχει περισσότερη σχέση με την υπερθέρμανση του πλανήτη και την κλιματική αλλαγή από ό,τι νομίζαμε ως τώρα, σύμφωνα με την Independent.

Ο ήλιος είναι η κατ' εξοχήν δύναμη που επηρεάζει το κλίμα του πλανήτη μας, την κατάσταση της ατμόσφαιρας, τα ρεύματα των ωκεανών κ.α. Ορισμένοι πιστεύουν ότι το φαινόμενο του θερμοκηπίου μπορεί τελικά να μετριασθεί εξαιτίας της "ησυχίας" του ήλιου.

Ο κύκλος των ηλιακών κηλίδων (σκούρων, ψυχρότερων περιοχών στην επιφάνεια του άστρου μας) είναι περίπου 11ετής και παρατηρήθηκε για πρώτη φορά το 1843. Έχει παρατηρηθεί ότι ανάλογα με το αν οι κηλίδες μεγαλώνουν ή μικραίνουν, το κλίμα της Γης γίνεται θερμότερο ή ψυχρότερο αντίστοιχα.

Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, κατά τα τελευταία 12.000 χρόνια, υπήρξαν 27 μεγάλα "ναδίρ" και 19 μεγάλα "ζενίθ" των ηλιακών κηλίδων, δηλαδή εποχές είτε ιδιαίτερα κρύες είτε ιδιαίτερα θερμές.

Στον 20ό αιώνα ο ήλιος ήταν ιδιαίτερα ενεργός στις δεκαετίες του ΄50 και του ΄80. Ο ήλιος έγινε αυξανόμενα ενεργός την ίδια περίπου εποχή που η Γη άρχισε να θερμαίνεται περισσότερο, όμως μέχρι τώρα γενικά οι επιστήμονες απέδιδαν μικρή μόνο επίδραση στον ήλιο (γύρω στο 10-20% σύμφωνα με τα υπολογιστικά κλιματικά μοντέλα) - μια άποψη που ίσως στο μέλλον αλλάξει.

Αυτό που έχει παρατηρηθεί στον 21ό αιώνα, είναι ότι αφού ο ήλιος άρχισε να έχει πια μειωμένη δραστηριότητα, η αύξηση στη θερμοκρασία της Γης άρχισε επίσης να μειώνεται. Αν και στη διάρκεια του 11ετούς κύκλου των κηλίδων, η ενεργειακή παραγωγή του ήλιου μεταβάλλεται μόλις κατά 0,1% σε απόλυτα νούμερα αυτή η μεταβολή είναι τεράστια και αναλογεί σε 1,3 βατ ενέργειας ανά τετραγωνικό μίλι στην επιφάνεια του πλανήτη μας, ποσότητα που, σύμφωνα με νέες θεωρίες, μπορεί να επηρεάσει σημαντικά το κλίμα και το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

πηγή: http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11386&subid=2&pubid=3356766