Ένα μέρος της παράδοσης πεθαίνει κάθε στιγμή. Ένα άλλο μέρος του παρελθόντος μένει ζωντανό

Είχα την τύχη την Τετάρτη 10 Ιουνίου να παρευρεθώ στην αυλή αυλή του 1ου Δημοτικού Σχολείου Θέρμης και να παρακολουθήσω τις Αθλητικές - Πολιτιστικές Εκδηλώσεις 2009 που είχαν θέμα "Δημοτικό τραγούδι -παράδοση".

Η αυλή γέμισε με χαρούμενα παιδικά πρόσωπα, με γονείς, με Δασκάλους. Η "Κυρία Διευθύντρια", όπως την αποκαλούσαν τα παιδιά έδωσε το σύνθημα και οι αναμνήσεις ζωντάνεψαν, το κέφι περίσσεψε, η αγωνία των παιδιών μεγάλωσε. Τα παιδιά χόρεψαν άψογα. Ρουγκατσάρικος, Ρουμπαλιά, Έχε γεια Παναγιά, Φυσούνι, Γερακίνα, Ομάλ, Τσάμπασιν, Ζωναράδικος, Τσουράπια, Μήλο μου κόκκινο και και και.......

ΟΛΑ τα παιδιά φορούσαν στολές, τα δρώμενα όμορφα και παιγμένα με κέφι, μα πάνω από όλα τα παιδιά χαμογελούσαν.

Η γιορτή τελείωσε με συναυλία παραδοσιακής μουσικής με όλους τους γονείς να είναι στο κέντρο της αυλής και να καμαρώνουν χορεύοντας.

Οι δάσκαλοι είχαν αποδείξει ότι υπάρχουν και Δάσκαλοι (με κεφαλαίο Δ) που δεν τους αφορά η δημοσιοϋπαλληλίστικη νοοτροπία. Η Διευθύντρια είχε συντονίσει τους συνεργάτες της και το αποτέλεσμα τιμά το Δημόσιο Σχολείο. Φαντάζομαι ότι την περίοδο αυτή γίνονται πολλές παρόμοιες εκδηλώσεις σε όλα τα σχολεία της χώρας. Μακάρι όλα να έχουν την ποιότητα της εκδήλωσης που έτυχε να παρακολουθήσω. Συγχαρητήρια στα παιδιά και το εκπαιδευτικό προσωπικό καθώς και όσους βοήθησαν για το στήσιμο αυτής της εκδήλωσης.

Μια αίθουσα του Σχολείου είχε μετατραπεί σε χωριάτικο σπίτι με πολλά παραδοσιακά αντικείμενα.