Γυρίζοντας σελίδα

Σήμερα έφτασε στο τέλος του ένα ταξίδι εννιά χρόνων. Ένα ταξίδι που χωρίς να το καταλάβω έγινε πάθος. Γνώρισα ανθρώπους, έκανα φίλους, έζησα καταστάσεις δύσκολες, πάλεψα, μόχθησα, συγκινήθηκα, απελπίστηκα, καμάρωσα. Αισθήματα και συναισθήματα που σχεδόν πάντα έμειναν μέσα μου. Ένοιωσα και έζησα σαν τον Γλάρο Ιωνάθαν Λίβινγκστον. Ακολούθησα δικούς μου νόμους, χάρηκα για πράγματα που τα έκανα ίσως μόνο για μένα, I thought out of the box. Ίσως και δεν πρόλαβα να πω κάποια πράγματα. Αυτή είναι η μοναξιά του εκπαιδευτή. Ήμουν τυχερός γιατί από τις πρώτες στιγμές του ταξιδιού διάβασα το παρακάτω απόσπασμα και το έκανα στάση ζωής.

Η Μοναξιά του Εκπαιδευτή

Πήγαινε προς τους ανθρώπους
Ζήσε ανάμεσά τους
Μάθε από αυτούς
Αγάπησέ τους
Ξεκίνα με ό,τι ξέρουν
Χτίσε σ’συτό που έχουν
Αλλά για τους καλύτερους ηγέτες
Όταν το έργο τους πραγματωθεί
Οι άνθρωποι λένε
"Τα καταφέραμε μόνοι μας"

Σε κάθε αλλαγή σελίδας όμως υπάρχει και μια νέα αρχή. Νέοι τόποι, νέα χρώματα, άλλες φυλές, άλλες συνήθειες. Προκλήσεις. Μεγάλες προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Αυτές οι αλλαγές είναι που μας κουράζουν ή που μας ανανεώνουν; Μας τραυματίζουν ή μας κρατούν ζωντανούς; Το καινούργιο ταξίδι μόλις άρχισε.

Καλημέρα σας.