Δεν είναι τίποτα. Μπορεί να μας 'κόψαν τους μισθούς, να μας ψαλίδισαν τα επιδόματα, αλλά δεν μπορούν να μας στερήσουν το δικαίωμα στο όνειρο όπως λέει και το τραγούδι του Λάκη με τα Ψηλά Ρεβέρ.
Έχουμε ζήσει και φτωχοί. Αν γυρίσουμε τη σκέψη μας λίγα χρόνια πίσω θα δούμε ότι όχι μόνο δεν είχαμε κινητά τηλέφωνα 3G αλλά ούτε τηλέφωνο στο σπίτι δεν είχαμε. Πηγαίναμε στο περίπτερο, περιμέναμε στην ουρά και αφού παίρναμε με το καντράν τα νούμερα στο τηλέφωνο, βλέπαμε τις μονάδες να πέφτουν. Σαν φοιτητές δεν είχαμε όχι αυτοκίνητο, αλλά ούτε εισιτήριο για το λεωφορείο. Στο σπίτι φυσικά είχαμε συγκάτοικο και βγαίναμε έξω μια φορά την εβδομάδα. Όσο για τον καφέ, τον πίναμε στο σπίτι.
Nova, Connex κλπ ούτε κατά διάνοια. Περιμέναμε την Πέμπτη το βράδυ να δούμε τον Γκάλη και την παρέα του στο basket. Η λέξη "Απόδραση" μας έφερνε στο νου κάποια ταινία και όχι Σαββατοκύριακο στον Παρνασσό. Τώρα τα λένε SPA και είναι πολύ in (μήπως να χρησιμοποιήσω τη λέξη "ήταν";), τότε τα λέγαμε "λουτρά" και πήγαιναν οι παπούδες μας για τα αρθριτικά τους. Θα κάνουμε και χωρίς αυτά.
Το καλοκαίρι πηγαίναμε στη θάλασσα για μπάνιο και κουβαλούσαμε από ομπρέλες μέχρι καφέ και φαγητό. Τα τελευταία χρόνια το μόνο που κάναμε ήταν να διαμαρτυρόμαστε ότι μας χρεώνουν το καφέ 5€ την ξαπλώστρα 4€ και την ομπρέλα 5€. Και παίρναμε και "Club Sandwich". Τώρα με το δώρο της άδειας -30% και τον ΦΠΑ στα ύψη θα γυρίσουμε στα κεφτεδάκια και στο θερμός.
Άσε που θυμήθηκα τώρα και τους ψύκτες. Τους θυμάται άραγε κανείς. Έξω από καταστήματα, σε δημόσιους χώρους υπήρχαν οι ψύκτες και καθώς ήταν συνδεδεμένοι με το βρύση πίναμε κρύο νερό. Εδώ και μια δεκαετία, όλοι κυκλοφορούμε με το μπουκαλάκι το εμφιαλωμένο νερό. Για σκεφτείτε το λίγο. Λίγο πριν το euro είχε 50 δρχ (0,17€), μετά πήγε 0,30 € και στη συνέχεια 0,50€ όπου και παρέμεινε εδώ και χρόνια. Αυτό σημαίνει ή ότι στην αρχή οι εταιρίες έβγαζαν πολλά λεφτά ή ότι τώρα μας τα δίνουν τζάμπα.
Χάσαμε τις αξίες μας. Χαιρόμαστε με λάθος γεγονότα. Σεβασμός, προσπάθεια, αναγνώριση, προσφορά, αγάπη, χαμόγελο, φιλία, παρέα, πίστη, προσδοκία, θάρρος, αυταπάρνηση.... Πόσες αλήθεια θα μπορούσα να γράψω;
Η φορολογία μπορεί να αυξηθεί, η βενζίνη θα πάει στα ύψη την ψυχή μας όμως δεν μπορεί να την αλλοτριώσει κανείς αν δεν συναινέσουμε εμείς. Μήπως πρέπει να αναλογιστούμε τι είχε γίνει τα προηγούμενα χρόνια; Όσο ονειρευόμαστε θα συνεχίσουμε να ζούμε.
Λάκη Παπαδόπουλος - Δικαίωμα στο Όνειρο
Έχουμε ζήσει και φτωχοί. Αν γυρίσουμε τη σκέψη μας λίγα χρόνια πίσω θα δούμε ότι όχι μόνο δεν είχαμε κινητά τηλέφωνα 3G αλλά ούτε τηλέφωνο στο σπίτι δεν είχαμε. Πηγαίναμε στο περίπτερο, περιμέναμε στην ουρά και αφού παίρναμε με το καντράν τα νούμερα στο τηλέφωνο, βλέπαμε τις μονάδες να πέφτουν. Σαν φοιτητές δεν είχαμε όχι αυτοκίνητο, αλλά ούτε εισιτήριο για το λεωφορείο. Στο σπίτι φυσικά είχαμε συγκάτοικο και βγαίναμε έξω μια φορά την εβδομάδα. Όσο για τον καφέ, τον πίναμε στο σπίτι.
Nova, Connex κλπ ούτε κατά διάνοια. Περιμέναμε την Πέμπτη το βράδυ να δούμε τον Γκάλη και την παρέα του στο basket. Η λέξη "Απόδραση" μας έφερνε στο νου κάποια ταινία και όχι Σαββατοκύριακο στον Παρνασσό. Τώρα τα λένε SPA και είναι πολύ in (μήπως να χρησιμοποιήσω τη λέξη "ήταν";), τότε τα λέγαμε "λουτρά" και πήγαιναν οι παπούδες μας για τα αρθριτικά τους. Θα κάνουμε και χωρίς αυτά.
Το καλοκαίρι πηγαίναμε στη θάλασσα για μπάνιο και κουβαλούσαμε από ομπρέλες μέχρι καφέ και φαγητό. Τα τελευταία χρόνια το μόνο που κάναμε ήταν να διαμαρτυρόμαστε ότι μας χρεώνουν το καφέ 5€ την ξαπλώστρα 4€ και την ομπρέλα 5€. Και παίρναμε και "Club Sandwich". Τώρα με το δώρο της άδειας -30% και τον ΦΠΑ στα ύψη θα γυρίσουμε στα κεφτεδάκια και στο θερμός.
Άσε που θυμήθηκα τώρα και τους ψύκτες. Τους θυμάται άραγε κανείς. Έξω από καταστήματα, σε δημόσιους χώρους υπήρχαν οι ψύκτες και καθώς ήταν συνδεδεμένοι με το βρύση πίναμε κρύο νερό. Εδώ και μια δεκαετία, όλοι κυκλοφορούμε με το μπουκαλάκι το εμφιαλωμένο νερό. Για σκεφτείτε το λίγο. Λίγο πριν το euro είχε 50 δρχ (0,17€), μετά πήγε 0,30 € και στη συνέχεια 0,50€ όπου και παρέμεινε εδώ και χρόνια. Αυτό σημαίνει ή ότι στην αρχή οι εταιρίες έβγαζαν πολλά λεφτά ή ότι τώρα μας τα δίνουν τζάμπα.
Χάσαμε τις αξίες μας. Χαιρόμαστε με λάθος γεγονότα. Σεβασμός, προσπάθεια, αναγνώριση, προσφορά, αγάπη, χαμόγελο, φιλία, παρέα, πίστη, προσδοκία, θάρρος, αυταπάρνηση.... Πόσες αλήθεια θα μπορούσα να γράψω;
Η φορολογία μπορεί να αυξηθεί, η βενζίνη θα πάει στα ύψη την ψυχή μας όμως δεν μπορεί να την αλλοτριώσει κανείς αν δεν συναινέσουμε εμείς. Μήπως πρέπει να αναλογιστούμε τι είχε γίνει τα προηγούμενα χρόνια; Όσο ονειρευόμαστε θα συνεχίσουμε να ζούμε.
Λάκη Παπαδόπουλος - Δικαίωμα στο Όνειρο
" Όσο ονειρευόμαστε θα συνεχίσουμε να ζούμε!" Αντιφατικό μα τόσο πραγματικό! Πολύ ενδιαφέρον το blog σας! Θα σας παρακολουθώ, καλό βράδυ.
ΑπάντησηΔιαγραφή