Το μπαλόνι

 

Δεν ζήτησα τίποτα.

Δεν ζήτησα ποτέ τίποτα.

Μόνο σιωπή, όνειρα και σπίθες στα μάτια.

Μουσική. Ναι. Πάντα υπήρχε μουσική.

Τα στήθη φούσκωναν και κάποιες φορές κόβονταν η ανάσα.

Η αναζήτηση για ένα χαμόγελο, ένα σημάδι. 

Ποτέ.

Γκρίζο το χρώμα της απόκρισης.

Σοκολατάκι λικέρ η γεύση αλλά το σχήμα αλλόκοτο. 

Η επίγευση στεγνή.

Στεγνό και ψυχρό και το βλέμμα του τοίχου απέναντι. 

Ψυχρό όπως το αεράκι που σε πήρε μακρυά.